امر به منکر عملی از راه فساد مالی در مقابل امر به معروف لسانی در سازمانهای دولتی

مقدمه
این مطلب داستان تاسف بار اتفاقات بسیاری از سازمانهای دولتی و غیر دولتی می باشد که راندمان کار در آنها به کمترین حد ممکن رسانده بطوری که پرسنل مجموعه فوق بدون هدف و صرفا بصورت سمبلیک به کار خود ادامه می دهند و خود نیز واقفند که نه تنها مفید به فایده برای سازمان بلکه برای جامعه نیز مفید نیستند .در واقع این نمونه از منکرات نوعی امر به منکر عملی در مقابل امر به معروف زبانی می باشد که در رقابت با امر به معروف پیروز است . و دلیل نویشتن این مطلب از طرف من رویارویی مستقیم با چنین واقعیاتی می باشد .

الگوپذیری پرسنل سازمان از فساد مالی مدیران در ادارات دولتی

در صورتی که رشد مادی مدیر یا مدیران ، اداره یا سازمانی با رشد سمتها و پستهای اداریشان نسبت مستقیم داشته باشد . و از طرفی ارث و میراث و موارد نادر دیگر هم شامل حالشان نشده باشد هر چند این فساد مالی از طرف سازمانهای نظارتی به اثبات نرسیده باشد . اما بر همگان مسجل باشد که رشد اقتصادی آنان از فساد مالی ، سازمان مطبوعشان می باشد و در واقع تنها در افکار عمومی پرسنل اداره متهم به فساد مالی شده باشند . و این اتهام بقدری روشن و واضح با شد که در تعاملات پرسنل با هم امکان فراهم کردن این مقدار از منافع مادی از تعدد ملک و منزل و ماشین را با حقوق ادارات دولتی غیر ممکن بدانند ، این موضوع تاثیر نامطلوب و مخربی بر روحیه مجموعه پرسنل اداری خواهد گذاشت . 

به نحوی که افکار اکثریت پرسنل اداره را به سمت مفاسد مادی انجام شده از سوی مدیر یا مدیران فوق سوق خواهد داد . تا جایی که اداره فوق از کار آمدی خارج و به یک سازمان و اداره ناکار آمد تبدیل خواهد شد که در این صورت کاری نیز از دست مدیریت سازمان ساخته نیست و تنها چاره کار رفع مفسده ، جهت جلوگیری از تاثیرات نامطلوب آن است .

امر به منکر عملی در مقابل امر به معروف لسانی

 زیرا نوعی امربه منکر عملی دراداره رایج شده و الگوی برای دیگران شده که بهرنحو ممکن درآمد اقتصای خودرا بالا ببرند. و دراین صورت است که امربه معروف نیز موثر واقع نمی شود
مانند امر به معروف لسانی به حجاب درجامعه در مقابل امربه منکر عملی از راه الگو شدن بی حجابی وتبعیض و تحویل گرفتن افراد بی حجاب جامعه دراکثرسازمانها و نهادهای شخصی و دولتی که هیچگاه موثر واقع نشده و وضع حجاب و عفاف روزبه روزبدترمی شود .

لذا در این مقاله تاثیرات فساد مالی پرسنل شاخص ( مدیران ادارات ) بر سایر پرسنل بدور از محکوم شدن و یا نشدن فرد خاطی در نهادهای نظارتی را مورد بررسی قرار می دهیم که در این راستا پرسنل اداره به چهار گروه ذیل تقسیم بندی می شود .

1 – مدیران همسطح شخص دارای فساد مالی و همچنین پرسنلی که پستهای مناسبی داشته و دستشان به جائی بند ، و یا راه سوء استفاده برایشان فراهم است با متوجه شدن بی تفاوتی حراست و مدیر مافوق در عدم برخورد با مفسده به تاسی از این موضوع سعی در انجام عمل مشابه می نمایند. و رقابت در جهت فساد اداری در آن سازمان برقرار می شود .

2- پرسنل با سمتهای پایین مانند پرسنل خدماتی و راننده که توان رقابت انجام فساد مالی را ندارند علاوه بر از دست دادن انگیزه کاری باعث از بین بردن انگیزه کاری سایرین نیز می شوند .

3- کارمندان عادی سازمان که امکان سوء استفاده از فرصتهای شغلی در مقیاس کمتر برایشان فراهم است . اما تمایلی به اینکار ندارند . تمایل به خدمت در چنین سازمانی نیز در آنها کشته شده و در مقابل اهداف سازمان بی تفاوت شده و در مسیر فسیل شدن قرار می گیرند. این افراد در صورتی که به مقابله با مفسده بر آیند در صورت عدم حمایت گام سریعتری در جهت منزوی شدن خود برداشته اند

4- و اما دسته چهارم گروه اقلیتی از پرسنل سازمان که معمولا کارمندان متعهد و معتقد و دلسوز اداره در این گروه جای دارند . افرادی هستند که فارغ از این رقابتهای مفسده انگیز و بدور از آلوده شدن در دام وسوسه های مادی سعی در کسب روزی حلال دارند و از عواقب روزی حرام واهمه دارند بنابراین با علم به توانایی انجام سوء استفاده از فرصت های شغلی هیچگاه در مسیر رقابت منفعت طلبی قرار نگرفته و متاثر از مفسده ایجاد شده در سازمان نمی شوند . این افراد همچنان با انگیزه و پشتکار و بدون دلسردی به کار خود ادامه می دهند . هر چند این گروه نیز ممکن است به مقابله با فساد اداری ترغیب شوند که در این صورت آنان نیز مانند گروه قبل به جهت عدم حمایت منزوی و به جمع دسته سوم می پیوندند .

نوشته شده توسط : عباسی کیسمی